Corona in wijnland - Heisterkamp

Corona retroperspectief

Geschiedenis lijkt iets van lang geleden, maar de ongekende situatie waarin wij ons tussen 15 maart en 1 juni 2020 bevonden is werkelijkheid en geschiedenis tegelijk. Niemand had zich vooraf een voorstelling kunnen maken van ruim elf weken ‘Lockdown’.

Nou ik kan wel een goede reden verzinnen als bij mij thuis de wijn op was!

Niet alleen in Nederland ging het leven op slot, even geen restaurant of cafébezoek of theater, museum, ja zelfs kappers en sportscholen sloten hun deuren. Thuiswerken was het devies, en de kinderen kregen les via de webcam of van juf ma of meester papa. Deze situatie gold in de meeste Europese landen, waarbij elk land zijn eigen ‘strenge’ beperkingen had. Zo liepen ook ‘onze’ wijnboeren tegen de beperkingen van hun overheden aan. Omdat de grenzen gesloten waren, kon er niet geëxporteerd worden, restaurants waren gesloten en verkochten geen enkele fles wijn meer. En in vaak was het ook zo dat de wijnwinkels ook nog eens hun deuren dicht hielden. Er bleef slechts verkoop aan huis over. Maar zelfs dat was in enkele landen verboden, je mocht alleen de straat op met een ‘goede’ reden. Nou ik kan wel een goede reden verzinnen als bij mij thuis de wijn op was!

Er is altijd licht aan het eind…

Maar wijnboeren hebben vaker een crisis mee gemaakt, hagelschade aan de druif, overstroming, vorst, en daardoor een kleine of soms helemaal geen oogst. Dit komt eens in de paar jaar voor. Zij werken dan gewoon door want er is altijd wel wat te doen op het bedrijf, in de kelder of in de wijngaard. Zo ook in 2020 want de druivenstok trekt zich niets aan van het coronavirus en komt na de snoeiperiode gewoon in bloei en bodem en stok vragen om verzorging. Zo zal de oogst van 2019 toch overgestoken moeten worden op nieuw fust, of misschien al gebotteld worden.

Zelf heb ik veel wijnboeren gesproken de afgelopen maanden, ieder met zijn eigen zorgen voor de omgeving waarin zij verkeerden. De besmettingen, de druk die heerste op de ziekenhuizen en de zorgverleners. Maar ook verhalen van overleden dierbaren, vrienden of famlie. Ondanks alles waren de meeste wijnboeren naast dat zij oog hadden voor hun omgeving en de zorgen die er heersen vooral bezig met hun wijnen en de toekomst, want hoe lang iedere tunnel ook is, er is altijd licht aan eind.

Zelf heb ik veel wijnboeren gesproken de afgelopen maanden, ieder met zijn eigen zorgen voor de omgeving waarin zij verkeerden.

Bert Horstman